Prolingua

Por Helena González Fernández

Universitat de Barcelona

Préstanme as coleccións feitas coa lingua, esas que non ocupan lugar nos andeis nin se enchen de lixo. As de onomástica gastronómica e as receitas literarias están entre as preferidas. Na restauración catalá “gallega” e “gallec” máis ca unha denominación de orixe aparece adoito como indicador de calidade; excelente, claro. O “pa gallec” sempre estivo entre os mellor considerados, e máis caros, ata que chegou a gorentosa fariña de espelta. Aínda así o pan galego segue a ser dos que indican, seica, que ese forno é dos bos.

Hai un tempiño abriron unha desas panaderías de franquicia que chamaban boutique. Aló fun á cata dos preferidos, e atopei un exemplar para arrequentar a colección, sección grandes erros. No andel, debaixo do lema da marca, escribiran non unha, senón dúas veces, que un dos seus pans feitos con amor era o chamado “tetilla galega”. Erro ou eros para vender máis? Escrito dúas veces non había dúbida: eros. Como técnica de vendas non é nada novo, aínda que habería moito que dicir sobre o tópico do sexismo e a comida. Mais, que debía facer? Dicirlle que ese pan bicudo nunca poderá pasar por queixo, ou ir mercar o pan a outra parte?